Als ik later groot ben, wil ik fotomodel worden. Hier kun je zien dat ik al poses aan het oefenen ben.
Hallo ik ben Spicchio en dit is mijn verhaal
Ik kom van een biologische legboerderij en mis een teentje. Vandaar mijn naam (Spicchio = teentje in het Italiaans). Na een weekje opvang in Ochten, mochten wij naar een nieuw huis. Wij zijn: mijn twee zusters (Ina en Keesha) en ik.
Ik had een flinke reis voor de boeg, maar gelukkig zat ik comfortabel in een kattenmandje. In Zeeland aangekomen wachtte mij een grote verassing: er bleek nog een kip te wonen! Zij heet Frederieka.
Dus nu waren we met z’n viertjes. In het begin was er een apart stuk ren voor ons gereserveerd, want we moesten natuurlijk wennen aan Frederieka. En zij aan ons. Wat was ik bang in het begin, maar al spoedig kreeg ik in de gaten dat er regelmatig maaltijden werden geserveerd en er volop water was. Dat water gooide ik soms om en dan begon Frederieka te kakelen, zodat het vrouwtje gauw kwam zien wat er aan de hand was.
Na een paar dagen mochten we bij elkaar. Frederieka deed eerst nogal egoïstisch, want mijn zusters en ik mocht niet bij het eten komen. Ik scharrelde rond totdat zij haar krop vol had en dan was het mijn beurt.
Soms werd er iets onbekends in mijn etensbakje gedaan. Stukjes appel, aardappel, brood en rijst verschenen op het menu. Sla bleek wel een lekkere smaak, maar hoe krijg je dat naar binnen?
Enfin, om een lang verhaal kort te maken: ik ben helemaal gewend. Was ik eerst nog wat verlegen, nu kom ik luid tokkend aanvliegen als er een lekker hapje komt. En dat eten we dan gezamenlijk op!
Als ik later groot ben, wil ik fotomodel worden. Hier kun je zien dat ik al poses aan het oefenen ben.
Volgende keer vertel ik meer.
Liefs van Spicchio