Nu de verkoudheid over is en het weer zachter wordt is het tijd voor Winnie om de wijde wereld in te gaan. Met andere woorden: het wordt tijd om tussen de andere kippen in de tuin te gaan leven. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Om te zorgen dat ze wat makkelijker geaccepteerd gaat worden zit ze eerst wat middagen in de ren. Zo kunnen de loslopende kippen en haan in de tuin veilig achter het gaas van de ren kennis met haar maken. Al gauw blijkt dat ze haar niet zo interessant vinden. Ze laten haar met rust.
Dus wordt het tijd voor een stapje verder dan de ren. Het is mooi zonnig weer en ik zet Winnie in de tuin in de buurt van de andere kippen neer. Ik zorg dat er gelijk veel afleiding voor de kippen is door gemengd graan en groente in het rond te strooien. Terwijl ik in de tuin bezig ben met de dieren, kan ik mooi een oogje in het zeil houden op Winnie en als het te veel wordt haar weer uit de groep halen.
Pikken
Degene die het felst op Winnie reageert en haar echt aanvalt is het kleine Antwerpse Baardkrielkipje Fladdertje. Maar Winnie pikt het niet van die kleine kip en vecht terug. Fladdertje druipt af, al probeert ze het later toch nog een keer. De rest van de groep moet aan Winnie door middel van de pikorde wel even duidelijk laten zien wie de baas is. Al zijn ze allemaal gered, dat betekent niet dat ze gelijk aardig zijn tegen een geredde nieuweling. Kippen zijn helaas net als mensen goed in pesten. Winnie is door het gepik van de legkippen, die net zo groot zijn als zij, erg onder de indruk. Ze kermt luid en klaaglijk als ze weer een pik krijgt van één van de kippen en als een bang gepest kind keert ze iedereen de rug toe. Ze gaat doodstil in een hoekje staan om vooral maar niet op te willen vallen.
Toch zal ze er doorheen moeten. Omdat de nachten erg koud zijn, haal ik Winnie nog iedere avond naar binnen en haal ik het Antwerpse Baardkrielkipje Djum Djum uit de boom om Winnie gezelschap te houden. In de huiskamer slapen ze in de hondenbench liggend in het stro dicht tegen elkaar aan.
Aandoenlijk
Iedere middag neem ik Winnie onder mijn toeziend oog voor een paar uur mee de tuin in. En iedere dag gaat het ietsje beter en durft Winnie iets meer de tuin te verkennen. Al verkiest ze de eerste dagen het liefst de veiligheid om ver van de groep vandaan te gaan staan. Nicolaj de haan laat haar in het geheel met rust. Maar geredde legkip Hettie daarentegen, die pas een week vrij in de tuin is en ook nog niet bij de groep hoort, zoekt het gezelschap van Winnie telkens op. Hettie heeft lang in de ziekenboeg binnen gezeten omdat ze vanwege zware kneuzingen niet kon lopen. Het is aandoenlijk om te zien hoe die twee buitenbeentjes nu steun bij elkaar zoeken.
Bekijk hieronder het vijfde filmpje over Winnie: