Winnie is nu 7 weken oud en bijna een week bij mij. Haar gesnotter is over. Maar opeens is het schrikken want het is opvallend hoe vaak ze haar bekje open heeft en naar adem lijkt te happen. Dat is niet normaal. Ongerust bel ik onze vogeldierenarts van dierenkliniek IJburglaan in Amsterdam en gelukkig kan ik er diezelfde middag nog terecht. Met Winnie in een kattenmand op de fiets er naar toe met een extra grote handdoek over de mand zodat ze warm zit en niet op de tocht. In de spreekkamer zijn zowel de assistente als de dierenarts gecharmeerd van kuiken Winnie.
De dierenarts luistert zorgvuldig naar haar hart, maar kan gelukkig niets vreemds ontdekken. Wel klinken haar luchtwegen vol en is daar waarschijnlijk een ontsteking. Winnie moet daarom een antibioticakuur krijgen. Voor de goede dosis moet ze nog even op de weegschaal. Daar blijkt ze al bijna drie kilo te wegen. Een kuiken van 7 weken heeft bijna 2 keer het gewicht als de volwassen legkippen die we redden van de slacht! En dat terwijl een legkip er 18 weken over doet voordat ze is volgroeid.
Winnie is blij als ze weer thuis is en lekker kan eten en naast Djum djum kan liggen. Die nacht word ik vele malen wakker en ga kijken of Winnie naar adem hapt. Ik blijf me zorgen maken en woelen in bed. Komt het wel goed? Het is toch een kwetsbaar kuiken. En ik wil haar nog niet kwijt…
Winnie bij de dierenarts: