Dit is Winnie. Mensen noemen haar ook wel plofkip. Maar Winnie is nog lang geen volwassen kip: ze is een kuiken van pas 7 weken oud met een enorm overgewicht. Een week geleden zou ze met de leeftijd van zes weken en een gewicht van ruim 2 kilo samen met al die duizenden soortgenootjes uit haar stal ruw gevangen zijn, met gebroken of gekneusde poten in kratten geduwd en met de vrachtwagen vervoerd zijn naar het slachthuis. Daar zou ze vol angst en pijn aan haar einde zijn gekomen om als goedkope kiloknaller in de supermarkt te belanden. Of als fastfood bij KFC, McDonald’s, Febo of bij Burger King. Misschien was ze wel (als jij nog kip eet…) op jouw bord beland.
Winnie is die dans ontsprongen omdat een student aan de kunstacademie haar nodig had voor een schoolproject. Het koste hem veel moeite om aan Winnie te komen, er was geen boer die mee wilde werken. Maar uiteindelijk kwam hij toch aan Winnie. Door het leven met duizenden soortgenoten dicht op elkaar in een stal was Winnie erg vies geworden. De student deed haar daarom in bad en föhnde daarna haar veertjes droog. De volgende dag nam hij Winnie mee naar school. Zijn schoolproject ging over extremen en hij stelde met Winnie zijn klasgenoten voor het dilemma: of iemand gaf Winnie een plekje in zijn of haar leven of hij zou haar slachten. Geen van de klasgenoten wilde Winnie dat plekje geven. Ze vonden haar te zielig. Ze kon niet eens op haar pootjes staan. Maar van de leraar mocht de student het kuiken niet zelf slachten. De student was daarover eigenlijk wel opgelucht; hij was zich al wat aan het kuiken gaan hechten. Maar wat was het beste voor het kuiken, waar deed hij goed aan? Laten slachten of in leven houden? Met die vraag belde de student Red een Legkip op. Ik kon hem vertellen dat de levensverwachting helaas niet groot is voor een vleeskuiken. Vaak begeeft hun hart het en worden ze niet ouder dan 16 weken. Maar in die tussentijd kan het kuiken nog plezier hebben. Ik bood aan om Winnie te verzorgen en per dag te kijken hoe het met haar ging. Als ze te veel zou gaan lijden zou ze bij de dierenarts euthanasie krijgen.
Zo kwam Winnie bij mij terecht. Gebracht door de student in een doos. Een prachtig, lief, enorm dik wit tjilpend kuiken wat af en toe nieste omdat ze verkouden was geraakt. Voor het eerst van haar leven kreeg ze aandacht en een naam: Winnie.
De foto’s uit de vleeskuikenindustrie zijn gemaakt door dierenbeschermingsorganisatie Ongehoord.