Daan is inmiddels 14 weken oud. Zijn drie krullende staartveren worden al wat langer en ook zijn kam en lellen zijn groter geworden. Daan steekt met kop en schouders boven de andere kippen uit. Ik ben wel erg benieuwd hoeveel Daantje nu weegt. Daarom zet ik hem op de weegschaal. Daan blijft er keurig netjes op staan. Hij heeft veel interesse in de magnoliabladeren boven zijn hoofd en pikt er naar. 3933 gram is het gewicht van Daan.
Ondanks zijn enorme overgewicht, gaat het goed met Daan. Hij staat stevig op zijn poten en hij geniet van het buitenleven. Af en toe hoor ik wel wat getoeter uit de tuin afkomstig van Daan. Dan laat haan Nicolaj aan Daan even weten waar zijn plaats is. Maar overwegend laat haan Nicolaj Daan wel met rust. Soms zie ik dat Daan probeert de baas te spelen over een van de geredde legkippen. Maar die pikken dat niet en Daan geeft zich dan gelijk gewonnen.
Daan woont nu 8 weken bij mij. Het is een vreemd idee dat de stal waar hij uit vandaan komt in de tussentijd al weer een hele nieuwe lichting slachtkuikens heeft gehad die na zes weken ruw gevangen zijn, in kratten gepropt om vervoerd te worden richting slachthuis om daar gruwelijk te eindigen. Allemaal zieke kuikens die nooit de kans op een kipwaardig leven kregen.
Het is vandaag mooi herfstweer. De zon schijnt en de kippen genieten ervan. Sommigen van hen zien er nogal minnetjes uit omdat ze in de rui zijn. Iedere dag doe ik daarom wat extra vitaminen door hun drinkwater. Daantje geniet van zijn vrijheid en neemt uitgebreid een zandbad.
Het wordt steeds eerder donker. Zo rond een uur of half acht iedere avond roep ik Daantje en dan komt hij uit het kippenhuis in het donker naar me toe lopen. Ik til hem dan op en draag hem naar binnen. Sinds een paar dagen heeft hij tijdelijk een ander wat kleiner nachtverblijf. Ik had zijn nachtverblijf, de grote hondenbench, nodig om er een warmtelamp in te kunnen hangen voor het doodzieke kipje Aya. Aya is een wit mager heel ziek legkipje dat gered is van de slacht. Ze heeft haar hele leven in een kooi doorgebracht. De legbatterij is sinds een paar jaar wel verboden, maar kooihuisvesting niet. Tot 2021 moeten er jaarlijks in ons land nog 1,7 miljoen legkippen onder erbarmelijke omstandigheden in kooien leven. Zij kunnen zich niet als kip gedragen, zitten massaal opeengepakt opgesloten, zien nooit daglicht, kunnen niet scharrelen met hun voeten, laat staan een zandbad of een zonnebad nemen. Deze kippen hebben omdat ze hun leven lang op tralies moeten staan enorm lange teennagels. En omdat ze nooit daglicht hebben gezien, zijn hun kammen en lellen heel erg slap, groot en bleek. Ze zijn altijd heel erg bang. Dat komt omdat ze niets gewend zijn. Gelukkig komt dat meestal weer allemaal goed nadat ze gered zijn door de mensen van Red een Legkip. Door het buitenleven na hun redding krimpen de kam en lellen en die worden na een aantal weken mooi rood zoals het hoort. Met wat geduld worden deze rafelige lelijke eendjes prachtige zwanen, die ondanks alle ellende die ze hebben meegemaakt, toch hun verzorgers gaan vertrouwen en veranderen in aanhankelijke huisdieren.
Waarschijnlijk is de redding voor kipje Aya te laat gekomen. Ze eet niet, ze is broodmager en heeft het koud. De medicijnen die ze krijgt slaan nog niet aan en ook van de dwangvoeding die ze 3 maal daags krijgt knapt ze niet op. Onder de warmtelamp laat Aya haar bleke hoofdje moe hangen. Ze is letterlijk levensmoe. Het is wel heel triest om gered te worden uit de hel en het dan toch hoogstwaarschijnlijk niet te redden. Het zou een wonder zijn als ze hier doorkomt. Arme Aya, ik gun het haar zo dat ze net zoals Daantje en haar geredde zusters eindelijk kan gaan genieten van een kipwaardig leven. Maar mocht dat haar allemaal niet gegund zijn, dan gun ik haar de rust. De rust van geen ellende, angst en pijn meer en niets meer te hoeven …
